De bullshit van de wet die aantrekkingskracht heet
Toen ik scheidde was The Secret van Rhonda Byrne enorm populair. Dit boek vertelt je hoe je via de wet van de aantrekkingskracht jouw ideale leven kunt creëren. Een vrouw in scheiding en een zelfhulpboek dat daarop inspeelt et voilà, je hebt een bestseller.
In mijn radeloosheid probeerde ik alles wat me er bovenop kon helpen. Ik was wanhopig op zoek naar houvast, of die nu geboden werd door een orakelboek of een liefje voor één nacht.
Esoterische winkels verdienden goud geld aan mij. Ik kocht tarotkaarten die na twintig keer trekken voorspelden dat mijn leven een fantastische wending zou krijgen. Hoezee! Een ketting met rozenkwarts die me zeker weten de nieuwe liefde zou bezorgen. Yes! Boeddhabeelden en wierrook die mijn huis zouden ontdoen van alle negatieve energie. Kom maar op! In The Secret las ik over hét recept voor geluk, rijkdom en gezondheid. Als je maar positief dacht, kwam alles goed. Mijn huis veranderde in een spiritueel centrum waar de geur van sandelhout je tegemoet kwam als je het tuinpad opliep. Of het hielp? Natuurlijk niet.
Op een paar hoogtepunten na, maar dat was vooral een kwestie van goede seks. Verder voelde ik me nog altijd even miserabel. Dat veranderde pas toen ik uit de slachtofferrol stapte en de regie over mijn leven terugpakte. Toen mijn oogkleppen af waren, besefte ik dat mijn ex en ik al heel lang niet meer gelukkig waren, en dat ik daar ook een aandeel in had. Ik kon blijven hopen dat alles weer goed kwam, maar diep van binnen wist ik dat dit echt niet ging gebeuren, hoeveel orakels ik ook raadpleegde.
Toen ik eenmaal dat punt had bereikt, was ik voornemens de scheiding zo snel mogelijk af te handelen. Er moest duidelijkheid komen, dat was beter voor iedereen. En zo sleepte ik mijn ex mee naar een mediator en zetten we een paar maanden later onze handtekening onder een ouderschapsplan. Het voelde alsof ik toen mijn leven weer kon oppakken.
Noodgedwongen ging ik meer werken, en gek genoeg was dat precies wat ik nodig had. Door me op mijn werk te focussen, verlegde ik mijn aandacht van de negatieve thuissituatie naar mijn positieve werkresultaten. Ik kreeg meer opdrachten en nieuwe opdrachtgevers. Ik leerde nieuwe mensen kennen, die oprecht geïnteresseerd waren in mij.
Vanaf dat moment had ík de touwtjes in handen en dat voelde goed. Het was fijn om zelf te kunnen bepalen dat er een nieuwe kleur op de muur kwam of een andere tafel, terwijl de oude nog niet versleten was. De spullen van mijn ex stopte ik in dozen, inclusief alle esoterische rotzooi die ik had verzameld. Geluk krijg je niet door een edelsteen om je nek te hangen of stinkende kaarsen te branden, maar door de verantwoordelijkheid te nemen over je eigen leven. En ja, daarbij helpt positief denken meer dan jezelf voortdurend de put in praten. Maar dat is geen geheim.
